سافایر مونتانا و سافایر یوگو

با سختی ۹ در مقیاس Mohs، فقط الماس می تواند سافایر  را خراش دهد. علاوه بر این، سافایر به راحتی شکسته (fracture) نمی شود و آن را به یکی از بهترین سنگ های جواهر تبدیل می کند.

تاریخچه و زمین شناسی سافایر مونتانا

چهار منطقه از مونتانا سافایر با کیفیت جواهر تولید می کنند. در سال ۱۸۶۵، کاوشگران طلا سافایر را در شن های رودخانه میسوری کشف کردند. در آن زمان، این سنگ‌ها ضایعاتی بودند که مانع استخراج طلا می‌شدند، زیرا هیچ امکاناتی برای گوهرتراشی آن ها در آن نزدیکی وجود نداشت. در نتیجه، این سنگریزه ها تقریباً بی ارزش شمرده می شدند اما امروزه از ذخایر سافایر مونتانا نمونه های ۲۰ قیراطی تراشیده می شوند .

سافایر های راف و تراش خورده مونتانا

منبع اصلی زمین شناسی این جواهرات در حال حاضر ناشناخته است . یک نظریه می گوید که کوه‌های باستانی که منابع سافایر بوده اند، به مرور زمان از بین رفته‌ و نهرهایی این جواهرات را به سمت پایین حمل کرده اند و سپس آن ها در بستر نهرهای باستانی دفن شده اند. این نهرهای باستانی اکنون در حال فرسودگی هستند و آب، این سافایر ها را به بستر رودخانه های مدرن می برد. در هر صورت، زمین شناسان هنوز منبع اصلی این جواهرات را کشف نکرده اند.

سافایر یوگو

از سوی دیگر، سنگ‌های منطقه معروف یوگو (Yogo Gulch)  در یک سنگ میزبان آذرین  رخ داده اند . معدنچیان می توانند برای یافتن این سنگ ها به جای غربال کردن رسوبات بستر رودخانه،مستقیماً به منطقه منبع بروند که البته شایان ذکر است که این سافایر های یوگو در قرن گذشته استخراج و منابع آن تقریبا تمام شده‌است و امروزه، Yogo Gulch یک معدن غیرفعال است. در نتیجه، جواهرات و سافایر های یوگو می توانند بسیار گران قیمت باشند.

سافایر یوگو

سافایر یوگو

سافایر های  یوگو دارای رنگ آبی عمیق و زیبا بدون هیچ گونه بهسازی هستند اما بیشتر سافایر های مونتانا به دلیل کم‌رنگ بودنشان قبل از بهسازی گرمایی ارزش چندانی ندارند. بیشتر سافایر های مونتانا تحت عملیات بهسازی گرمایی (heat treatment)  قرار می‌گیرند تا رنگ کم‌رنگشان را عمیق‌تر کنند و یا سنگ‌های رنگی، بی رنگ شوند. سافایر ها هنگامی که در شرایط اکسیداسیون حرارت داده شوند، به جواهراتی اغلب به رنگ زرد روشن  تبدیل می شوند.